Tijdens de vrouwen weekend retraite in Laren van 27 tot en met 29 november, bedoeld om op te laden en weer terug te komen in de eigen levensstroom, vertel ik het volgende verhaal:
Als Caroline en ik op een dag besluiten samen deze retraite te organiseren, komen we al snel op het thema Kom terug in je Levensstroom. We voelen blijkbaar alle twee hetzelfde: Het is nu meer dan ooit nodig dat we als vrouwen elkaar eraan hebben te herinneren hoe we in tijden van afleiding toch de weg naar onze eigen innerlijke levensstroom kunnen blijven vinden. En bij mij werkt het dan zo, dat ik daarna met dat thema van De levensstroom in mijn hoofd ook naar mijn dagelijkse leven ga kijken. Ik vrees dat dat ook de verhalenvanger in mij is. Tenslotte zie ik altijd en overal verhaallijnen…
Dus als ik dan op een dag in het museum van The Embassy of the Free mind in Amsterdam sta en ik me sta te vergapen aan een 3 meter hoge illustratie uit 1883 waarop alle religieuze en filosofische stromen staan afgebeeld sinds de afgelopen 10.000 jaar, van boven naar met alle vertakkingen en samenstromingen van dien…Dan kan ik het niet laten om op zoek te gaan naar de oorsprong, de bron van al die stromingen die wij nu kennen. De illustratie is een bijlage bij het boek met de titel Rivers of Life or Sources and streams of the Faiths of man in all lands van J.G.R. Forlong (1883).
Dus ik loop met mijn vingertje van beneden, terug naar boven, rivieropwaarts, zal ik maar zeggen. Net zolang tot ik uitkom bij de symbolen van de 3 oerreligies, waaruit, zo beweert de schrijver van dit meesterwerk, alle stromingen de laatste 10.000 jaar zijn ontstaan:
Rechtsboven: Ik zie een boom: symbool voor de Boom-vereringstraditie;
Ik zie een mannelijk en een vrouwelijk symbool: De man-vrouw vereringstraditie
En ik zie een slang: symbool voor de slang-vereringstraditie
En links daarvan is het leeg.
Alsof er op de linkerkant nog een symbool had moeten staan, nog een vereringstraditie, naam onbekend.
Althans, zo vult mijn hoofd dat lege vlak op. Met andere woorden: mijn verbeeldingskracht krijgt de ruimte…En het eerste wat ik denk is: Ik zie een boom, ik zie een man en een vrouw, ik zie een slang. Dit lijkt wel het Genesis, het verhaal van het Hof van Eden, Adam en Eva en de slang. Maar waar is de appel, de vijg? Waar is de verboden vrucht? Die was toch cruciaal in dit hele verhaal? Het blijft maar in mijn hoofd rondzingen.
“De appel mist, Alma. De appel. De appel valt niet ver van de boom Alma. Alma, Al-ma…Alma betekent Appel, weet je nog? In het Turks, Hongaars en het Oeigoers…Alma betekent voedend en verkwikkend in het latijn; Alma Mater. En Alma betekent ziel, Alma?? “
Ken je dat? Dat je zo’n stemmetje in je hoofd hebt, dat maar blijft vragen en vragen. En dat je haar pas een beetje rustig krijgt als je haar haar zin geeft, namelijk met haar in gesprek gaan.
Dus ik besluit op een dag terug te gaan naar dat museum en loop linea recta naar die levensgrote illustratie van de stromen van het leven.
Ik sta helemaal alleen in die zaal…dat is het voordeel van deze Corona -tijd. Je hebt zo’n heel museum voor jezelf….En ik zeg hardop: Stel dat de Vrucht-verering ook een stroming was, maar op z’n Dan Browns om een of andere duistere reden uit onze geschiedenis is weggeschreven…waar zou die vruchtverering dan over gaan? En wat wordt er eigenlijk in de huidige mythologie geschreven over appels, vijgen en andere verboden vruchten?
“Vrouw Holle.”
“Vrouw Holle?” Ik draai me om om te zien wie de zaal binnen is gekomen. Maar ik zie niemand.
“Vraag het Vrouw Holle”, hoor ik nog een keer. Ik hoor dat de stem van heel dichtbij komt. Het lijkt wel alsof het uit de illustratie zelf komt. Ik ga op m’n tenen staan om te zien of er ergens bovenin speakers hangen, maar ook die kan ik niet ontdekken.
“Ik ben het”, zegt de stem. “De slang.”
“De slang?”, vraag ik. En ik kijk naar de getekende slang.
En geloof het of niet, maar die slang uit die illustratie beweegt zich nu heel langzaam van z’n plek af.
“Ja, je ziet het goed”, slist de slang. “En nee, je bent niet gek aan het worden. Ik verschijn aan je, omdat je om me vraagt. Wat wil je weten, dame?”
Even twijfel ik of ik hier mee verder moet gaan. Als er straks toch nog mensen binnenkomen, denken ze echt dat ik niet wijs ben. Maar het volgende moment denk ik: “Fok it, deze kans krijg ik maar een keer. Dan Brown heeft in deze zaal ook aan zijn boek geschreven, en hij zal vast ook van deze fantasierijke inspiratie gebruik hebben gemaakt.
Dus zeg ik: “Nou, wat ik me afvraag, is of het klopt dat de vrucht ontbreekt in dit verhaal. De vrucht als oorspronkelijke bron van een stroming die duizenden jaren geleden ondergronds is gegaan…”
“Ssssssssssssht”, sist de slang. “Dat is het grootste geheim aller tijden. Eigenlijk zou ik moeten zeggen, dat ik daar niets van weet….maar…”
“Maar wat?”
“Maar…ik wil zo graag in het reine komen voordat de grote openbaring komt.”
“In het reine met wat?, vraag ik.
“Nou, kijk, je weet toch. Je kent toch het verhaal… Dat ik degene ben geweest die Eva heeft verleid om de vrucht aan Adam aan te bieden.”
“Ja, dat verhaal ken ik”
“Maar weet je…het was heel anders dan jullie ervan hebben gemaakt. In den beginne waren er namelijk twee bomen en niet een, een vijgenboom en een appelboom. In de vijgenboom woonde Theo en in de appelboom woonde Sofia. Theo had de Kennis en Sofia had de Wijsheid over Het leven in pacht. Sofia werd ook wel De Moeder met de grote borsten genoemd. En Theo en Sofia hadden het heel leuk samen. Ze vreeën er op los. De ene keer bij de een in de boom, de andere keer bij de ander. En ik had het reuze naar mijn zin. Want elke keer als zij de liefde bedreven, raakt ik in trance en kon ik vanuit mijn opgerolde houding uit mijn hol omhoog rijzen. Zo tussen die twee bomen in. En in die extatische betovering werden we allemaal van goud. Ook de vijgen en de appels. En iedereen die ook maar een greintje behoeftig was, mocht meestromen op die gouden fontein van elixer. Die gouden stroom aan liefde was voor iedereen bedoeld, onder een voorwaarde: De vruchten, de vijgen en de appels mochten niet zomaar zonder toestemming worden geplukt. Want wie daarvan at, moest wel zo’n sterk zenuwstelsel hebben om al die gecondenseerde levensenergie te kunnen belichamen en kanaliseren….als je dat namelijk niet had, brandden je zenuwen door en kon je compleet gek worden. Oftewel, raakte je verdwaald in een hele andere wereld.”
De slang ging verder: “Zo waren er op een dag drie vrienden die de schaduw van de bomen opzochten. Het waren drie vrije geesten in de bloei van hun leven: Adam, Lilth en Eva. En omdat Theo, Sofia en ik net een extatisch vallei-orgasme hadden beleefd, straalde de plek een brok levensenergie uit. Lilith, de vurigste van het stel, hield het niet meer en besprong Adam. En terwijl die twee lekker bezig waren, besloot Eva een rondje om de bomen te lopen. En wat schertste haar verbazing? Ze zag daar zowaar een gouden vijg hangen. De vrucht deed haar denken aan het geslacht van Adam en ook zij raakte net als Lilith erg opgewonden. Ze voelde in haar onderbuik een kriebel, die snel intenser werd en vuriger. Een begerig gevoel maakte zich meester van haar en alles in haar wilde de vijg plukken.”
“Ik zag het gebeuren en ik moest ingrijpen. Want alles aan Eva was nog zo maagdelijk avocado groen, zo jong, zo nog niet klaar voor de overweldigende kracht van deze gouden vijg, die geladen is met de kracht van Kennis en van Wijsheid. Maar Eva was sneller dan ik en het kwaad was al geschied. Eva had de vijg al in haar handen toen ze mij uit de boom zag kronkelen. Gelukkig was ze niet bang van me en kon ik haar rustig te woord staan. Ik zei: “Lieve schat, Eva, Slang spreekt hier. Als je die vijg aan Adam geeft, wil hij ook met jou straks de liefde bedrijven. Maar weet wel: Die liefdeskracht werkt alleen als Adam als eerste ervan eet. Lukt je dat om deze vijg heel bij hem te krijgen?””
“Hoe wist je nou dat Adam er wel klaar voor was?”, vraag ik aan Slang.
“Ssssstt….dat is nou precies de zere plek, Alma. Dat wist ik dus niet zeker. Daar hoopte ik op. Wat ik in ieder geval wist, is dat de maagdelijke Eva er sowieso niet klaar voor was.”
“Ai ai ai”, ik denk dat ik begrijp waar je heen wil, Slang…”
“Ja…weet je….ik had geen keuze. Het was kiezen uit twee kwaden. Dus nam ik de gok. Ergens hoopte ik nog dat Adam de appel niet zou eten en Lilith de wijste zou zijn om zich te offeren. Want zij had immers al een keer van een gouden appel gegeten. Maar dat was haar al duur komen te staan. Ze werd sindsdien geteisterd door buien van opvliegerigheid en obsessief gedrag, maar kon er nog net mee omgaan. Dus nee, dat heeft ze dus ook niet gedaan, toen Eva met die gouden vijg aan kwam zetten. Nou ja…en de rest kun je dus raden…
“Nee”, zeg ik. “Want deze variant van het verhaal kende ik nog niet. Dus ga vooral door.
“Nou”, zegt Slang…”Adam pakt die vijg aan en voelt de zindering door zijn lichaam stromen. Alles in hem wilde een worden. Met de vijg, met Eva, met Lilith, met de beide bomen. En niets, maar dan ook niets hield hem tegen om dat te doen waar zijn vurige verlangen naar greep. Adam at dus van de verboden vrucht en nam zowel Eva als Lilith tot zijn vrouwen.”
“En wat hij toen heeft ervaren, was van dezelfde orde wat ik ervaar als Theo en Sofie de liefde bedrijven. Allleen noch Adam, noch Eva, noch Lillith hadden de stevige wortels die beide bomen hadden. En toen gebeurde helaas waar we zo voor hadden gewaarschuwd…. Adam en Eva raakten gespleten. Hun geesten raakten afgescheiden van hun lichamen. Waardoor ze ook onderling van elkaar verwijderd raakten. En Lillith raakte helemaal van het padje af. Die heb ik toen maar onder m’n hoede genomen en m’n hol mee ingetrokken. Haar noodlot werd dat zij pas bevrijd kan worden als Adam en Eva de weg terug naar elkaar hebben gevonden.”
“Want die verlossing ligt nog wel in het verschiet?”, vraag ik
“Jazeker” knikt de slang.
“Wat moeten ze daarvoor doen?” vraag ik. En Slang begint te fluisteren…
“Ze zullen de weg van de transformatie van hun passie, van hun begeerte moeten vinden. Pas als ze die weg vinden en zich bekwamen in de kunst der transformatie, zullen ze opnieuw samen uitkomen bij de twee bomen. En zal het de vrucht van Sofia, namelijk Wijsheid zijn, die hen zal bevrijden van het lijden aan hun begeerte.”
“De gouden appel vinden dus”, zeg ik.
“Juist, ja. De weg van de gouden appel. En ik geef je 1 hint: Vraag het vrouw Holle.”
En daar stond ik dan. Compleet Flebbergasted. In dat museum in de Ambassade van de Vrije geest. Ik had er een droge mond van gekregen. Gelukkig had ik in m’n tas nog iets sappigs voor het grijpen.
Precies….een appeltje voor mijn dorst.
Kunst in dialoog 